شفا از منظر قرآن

طب سنتی پایه گذار طب نوین موجود، قدمتی چندین هزار ساله و سابقه ای دیرینه به قدمت عمر بشر دارد و چینیان از حدود 300 سال قبل از میلاد سنگ نوشته هایی در مورد طب سنتی دارند. علیرغم اینکه طب جدید امروزه جهان شمول می باشد ولی در هر جای آن ردپایی از طب سنتی مشاهده می شود به خصوص اینکه داروها اکثراً ریشه گیاهی دارند. انسان های متفکر و فیلسوف به عنوان پزشک، پیش کسوتان این طب بوده اند و با آمدن ادیان الهی، پیام آوران این ادیان خود جایگاه طبیب را نیز داشته اند. قرآن که کامل ترین راهنمای بشریت و علی الخصوص مسلمین می باشد در چندین مورد از سلامتی و درمان به عنوان «شفا» یاد کرده است. درمان جزئی از شفا و جهت گرفتن شفا مهمترین شرطش داشتن ایمان و اعتقاد راسخ به دین مبین اسلام و قرآن است و این اساس طب نبوی یا طب اسلامی می باشد. چرا که ارتباط تنگاتنگی بین روح و جسم آدمی از نگاه دینی وجود دارد. در علوم پزشکی جدید هم داشتن اعتقاد به درمان و بهبودی (شفا) و پزشک، جزء اصول اولیه درمان توصیه می شود. کما اینکه بقراط می گوید: پزشکان بایستی بیماران را از نیروی درونی خودشان آگاه نمایند تا آنها از درد رهایی یابند. این نیروی درونی چیزی به جز اعتقاد و ایمان نیست. لذا به قرآن ایمان واقعی داشته باشیم که شفادهنده هر دردی است و دارو و پزشک تنها وسیله این شفا می باشند و داشتن باورهای مذهبی قوی می تواند منجر به کاهش مرگ و میر بیماران و بالا بردن میزان سلامت جامعه باشد.